handen ineen!

handen ineen!

woensdag 29 februari 2012

Afscheid nemen, niet ons sterkste punt

De laatste twee dagen hebben we echt hard gewerkt om het biebje, het zijn zeker 2000 boeken, dus zeg maar gerust bieb met een kleine hoofdletter, zover klaar te krijgen dat Zuster Flevia en Deputy Joseph (een titel wil altijd wel!) hier met plezier kunnen werken en het verder af kunnen maken.
We zijn ervan overtuigd dat we ze voldoende wegwijs hebben kunnen maken in het eenvoudige systeem, zodat ze met hulp van de Headteacher en de andere leerkrachten de bieb kunnen uitbreiden en kunnen runnen.
Het waren daarnaast dagen van afscheid en daar nemen ze hier alle tijd voor. Je kunt hier niet via de achteruitgang met een klein bedankje vertrekken.
Maandagmiddag werden we uitgenodigd om even naar het weeshuis te komen, tijdstip 16.00 uur.
Wij niets vermoedend daarheen en daar zaten in een zaaltje 25 kinderen met begeleiders op ons te wachten. De kinderen waren op hun paasbest met hun nieuwe t-shirtjes die wij met heel wat andere broodnodige spullen hadden gekocht.
Zingen en dansen en dan houden twee oudere, nuchtere, Hollandse dames het echt niet droog.
We werden uitvoerig toegezongen en toegesproken, flesjes soda rondgedeeld en tot slot kregen we een prachtige lap stof.
De volgende dag werden we overvallen in de bieb rond 13.00 uur. Opeens werden stoelen, tafels, heel veel eten binnengebracht, de vloer aangeveegd en alle leerkrachten van school, headteacher en de burgemeester van het prachtige dorp schoven aan voor een lunch ter ere van ons.
Toespraken, cadeaus (weer een lap stof) kortom teveel van het goede.
Daarna naar buiten waar alle kinderen van de kostschool per klas weer een dansje of toneelstukje opvoerden waarbij zelfs de leerkrachten en nonnen en natuurlijk wij ook, meedansten en zongen.
Op deze manier hadden de kinderen een geweldige vrije middag en ze wilden met ons alle liedjes laten horen die we met ze gezongen hebben in de afgelopen weken, plezier was de hoofdzaak en de leerkrachten lieten zich eens even van een andere kant zien.
We zijn er nog niet....rond 20.30 uur een uitnodiging voor een teaparty bij de nonnen.
"Gezellig" bij de hoge tafel met plastic kleedjes kregen wij een soda (cola, sprite of sapje) en werd er wat onhandig gepraat.
Wij hadden in ons huis gezien dat de verblijfskosten voor een maand all inclusive rond de 30 euro lag. Wij hebben dit bedrag maar gedoneerd, we wisten niet hoe we dit anders moesten doen en na toespraken over en weer mochten wij weer een cadeau in ontvangst nemen. Jullie mogen drie keer raden........jazeker, nog een prachtige lap stof.
Niet nodig maar heel lief, maar de smoeltjes van de kinderen en leerkrachten die watertandend met een nieuw studieboek in de hand staan, is meer dan genoeg.




maandag 27 februari 2012

Het gaat lukken!!!!

We hebben lamme handen van het schrijven, want de afgelopen dagen hebben we rond de 1500 boeken in een prachtig Keniaans registerboek geschreven.
Alles moet erbij: de datum, het boeknummet, auteur, titel, editie, uitgever, plaats van uitgave, jaar van uitgave en eventuele opmerkingen.
En dat 1500 keer. Doe je best, maar we komen een heel eind.
We hebben een soort jeugdafdeling kunnen maken waarbij we de verschillende jeugdboeken in kleuren hebben verdeeld. Simpel maar zeer doeltreffend.
Dat bleek toen we gisteren 5 groepen kinderen (150 in totaal) hebben gevraagd om naar de bieb te komen( het is wel zondag hoor!). We hebben weer een verhaal verteld, liedje gezongen (dat horen we nu constant zingen) en de kinderen een beetje wegwijs gemaakt in hun bieb.
Jammer dat ze nog niks konden lenen, want ze doken de kasten in en met heel veel moeite en zachte hand konden we ze weer weg krijgen.
Een meiske stond buiten voor het raam en met een diepe zucht zei ze: "So beautiful, so beautiful".
Wij worden daar stil van en daar kan geen dank je wel tegen op(voor zover dat nodig is). De boekensteunen (80 stuks) zijn binnen! Vijf dove jongens van de carpentershop hebben die vanmiddag voor ons gemaakt en ze glommen van trots. De tafels zijn ook al bijna klaar!
Morgen gaan we er nog even schrijvend tegenaan, proberen de kasten nog even aantrekkelijk te vullen zoals we in Veendam gewend zijn, dan komen de leerkrachten op ons verzoek ook even langs zodat we ze enthousiast kunnen maken voor de bieb.
De headteacher gaat in ieder geval één euro (100 KSh) per kind per jaar vragen omdat ze nu een bieb heeft waar ze vreselijk trots op is en waar ze stiekem boeken uit pikt om op haar kantoor te lezen. Ze heeft er zelf al twee uit! Met dit geld wil ze de collectie uitbreiden en op peil houden....goed plan!
Ze vraagt aan de ouders nu 15.000 KSh (snel omgerekend zo'n 140 euro) per jaar. Voor een uniform en eventuele extra koekjes betaal je 4.000 extra. Dat wordt nu dus respectievelijk 15.100/19.100 KSh.
Het kost wat maar dan heb je ook wat!!!


Biebintro Keniaanse stijl

Ambachtelijke boeksteunen!!!

zaterdag 25 februari 2012

Een "doodgewone" zaterdag op de kostschool in Kenia

Zaterdagmorgen: rond half negen zijn we op weg naar "onze bieb". We weten dat de kinderen op zaterdag de school en het totale buitengebeuren schoonmaken, ramen lappen, vloeren dweilen en het kantoor van de headteacher enz.enz, maar in de verte valt ons oog op nog een groep kinderen.
Tot onze verbazing zijn de kinderen bezig met een soort grote koffers. Daarin zitten hun persoonlijke spulletjes. De koffers liggen opgeslagen in een gebouwtje en alleen op zaterdag mogen ze even met de koffer bezig zijn. Verderop ligt een groot dor veld bezaaid met matrassen die gelucht worden en kinderen die allemaal hun eigen was doen.
Zaterdagmiddag: Wij zijn druk bezig met registreren van de boeken in de bieb en hebben geen potlood.
We lopen naar klas 8 en daar zijn de kinderen weer druk aan het studeren, waarbij één van de leerlingen de rol van leraar overneemt.
Af en toe zit er ook eentje even een soort krantje te lezen, maar dat is niet helemaal de bedoeling.
Overal zitten kinderen in klassen, er is verder ook eigenlijk geen plek om ergens iets leuks te doen. Stiekem hopen we dat de bieb dat plekje kan worden!
Zaterdagavond: We worden door de kinderen uitgenodigd om, om half acht naar school te komen want daar gaan ze zingen en dansen.
Met de zaklantaarn gaan we op pad en ja, daar zitten wel 100 prachtige meiskes in groen uniform op ons te wachten en dan hebben twee grietjes de leiding en wordt er gezongen en per klas mag een meisje een dansje doen. Het blijken heel sexy heupwiegende billendansjes te zijn.
Ook wij worden op het bord bijgeschreven als optredende artiesten en als we dan gaan dansen is het hek van de Dam.
Twee uur lang genieten de kinderen met helemaal niks, dat is dan ook hun enige vertier.
Als we om half tien in het donker naar huis gaan, wordt er in klas 8 met een leerkracht ervoor nog serieus les gegeven. Lieve mensen het is zaterdagavond en morgen moeten de meiden weer om zeven uur in de kerk zitten.
Wat een discipline, wat een ander leven (denken wij)




vrijdag 24 februari 2012

Water in de WC of douchen?

Een probleem dat wij in Nederland niet kennen, of de waterleiding zou even afgesloten kunnen zijn i.v.m. doorspoelwerkzaamheden.
Hier is het even een echt probleem. Er is een nijpend tekort aan water, dus staan wij voor het dilemma, gebruiken we een bakje water om de wc door te spoelen, je haar te wassen of te douchen.
Er moeten keuzes gemaakt worden.
De mensen hier wachten op regen. Begin maart begint het regen/zomerseizoen en zoals je op de foto kunt zien staan de waterputten volkomen leeg (net als onze tank buiten ons huis).
De mannen hangen in de kleine dorpjes rond, zitten de hele dag bij hun brommertje en doen niks, terwijl de vrouwen (ja, ja, wij weer) proberen al het werk te doen!
De mannen kunnen pas weer werk vinden als de regen komt zodat ze op het land aan het werk kunnen.
Er is heel veel landbouwgrond waar mais, bonen, zoete aardappelen, suikerriet, thee, cassave en veel groente en fruit geteeld wordt.
Wia begint al te ruiken en Wil stinkt, maar dat alles voor het goede doel.
Wij gaan straks weer naar onze luxe waterleiding dus waar hebben we het over. Voor de mensen hier is het wachten op de regenbuien.


donderdag 23 februari 2012

De kwartjes vallen!!!!

Door cultuur verschillen, werkwijze, terug in de tijd voor ons, wat is een bieb en hoe werkt dat?, zijn we na anderhalve week helemaal gelukkig.
We probeerden steeds om een simpel uitleensysteem uit te leggen, maar als je eigenlijk geen idee hebt waar wij het over hebben is dat moeilijk te begrijpen.
Vorige week kwam dan ook opeens een man van een naburige schoolbibliotheek langs om te helpen, maar hij ging ons uitleggen hoe we een bieb op moeten zetten, naar een model van 50 jaar geleden voor ons.
Gesneden koek voor Wia, maar volgens ons veel te ingewikkeld ,tijdrovend en met onnoemelijk veel schrijfwerk.
Gelukkig hebben we, door het toch gewoon te doen, kunnen laten zien hoe het simpeler, efficiënter en leuker kan.
Een klein voorbeeld: wij hebben razendsnel op de computer een formuliertje in elkaar geflanst, dat we ca.2000 keer nodig hebben. Tekst: This book must be returned before/on the date below.
Deze tekst had anders 2000 keer geschreven moeten worden. Razendsnel is iets teveel, we zijn hier de hele ochtend mee bezig geweest, want waar kun je iets printen en vind dan ook nog maar eens een kopieerapparaat!
Een openbaring en een vreselijk blij gezicht van Joseph die nu zag dat het ook anders kan.
Bij aankoop van de boeken werden hoofdzakelijk studieboeken aangeschaft. We hebben gelukkig ook veel "plezier" boeken kunnen inbrengen.
Er is nu een echte jeugdafdeling met gekleurde stickertjes en boeken die echt gepresenteerd worden. Voor hier totaal vreemd, maar nu ze het met eigen ogen zien, gaan die glimmen en wie weet zijn ze over tien jaar verder dan wij.
Wij leren dat we te snel willen en dat we hier voor een deel terug moeten naar de werkwijze van rond de jaren zestig.
Boekensteunen zijn onbekend. Wil probeert, bij de carpentershop van de Technische dovenschool, uit te leggen wat de bedoeling is. Lastig bij gebrek aan goed materiaal, maar met heel veel goede wil en vreselijk veel plezier lukt het om van wat resthout een voorbeeld te maken. We mochten zelfs een bestelling van 80 exemplaren doen die direct in productie genomen werden en hopelijk vandaag klaar zijn. Ze worden gemaakt terwijl andere jongens druk bezig zijn met de rest van de biebkasten af te maken en een tafel was ook al bijna klaar.
Gisteren hebben we kunnen laten zien hoe een biebje als dit zou kunnen werken, waar Joseph en Sister Flevia heel blij van worden, en nu snappen hoe het ook kan en met veel enthousiasme aan de gang kunnen.
Wat een prachtige dag en we kunnen het nu pas vertellen want de internetverbinding liet ons weer eens in de steek. Dat is Kenia, een prachtig land en volk.



dinsdag 21 februari 2012

Eigen huis en tuin!

Vandaag willen we jullie even meenemen in ons huis, weersomstandigheden en andere taferelen.
-Internet: met een dongel vanuit Nairobi kunnen we met veel geduld af en toe het internet op en dus snel wat mailen of het blog bijwerken. De foto's bij het blog, trek daar gerust een uurtje voor uit om die te uploaden.
-Electriciteit: gaat het waaien pak dan maar vast je zaklantaarn, want dan valt de electriciteit geheid uit.
-Water : Als je mazzel hebt zit er in de tank naast ons huis wat water, maar het is momenteel al zo lang droog dat het vanuit een grote opslag verderop met een emmertje omhoog gehaald moet worden.
-Weer : Vannacht lagen wij beiden stijf in ons bed. De ramen staan open, maar zitten niet vast en we worden wakker van een vreselijke storm, klapperende gordijnen, ramen die open en dicht slaan, het leek wel een vuurwerkshow. Zoveel bliksemflitsen hebben we nog nooit gezien, maar dan zonder donder. Opeens valt de wind weg en dan gaan de sluizen open. Met bakken valt het op een dun dakje net of je in een tent ligt. Heel romantisch!!!!
-Eten: We hebben een klein gasflesje, daarop koken we 's ochtends water, 's middags bakken we een overheerlijk omeletje voor op brood en 's avonds rond half zeven gaat een van ons kijken of de nonnen al klaar zijn met prayen en gezang, want dan worden we geacht aan te schuiven voor het diner. Wel makkelijk, hoeven we zelf niks te doen (alleen de afwas, maar dat is leuk!)
-Wassen en douchen: Water in een bak, klein beetje warm water met een stukje sunlight zeep erbij en wassen maar. Douchen: er zit een douchekop en daar kun je verlangend naar kijken maar daar komt echt niets uit. Dus water halen in een bak en gewoon een beetje poedelen.
-Huisdieren : Onze veestapel breidt zich met de dag uit. Koeien, kalfjes, broodmagere varkens, geiten, kippen, honden, katten en heel veel vliegend spul. Daarom zijn wij erg blij met onze hemelsblauwe klamboes en lakentjes!
Niks te klagen dus en genieten van dit eenvoudige leven.


Inkopen in de plaatselijke supermarkt. Vandaag scoren we een brood en oploskoffie!

zondag 19 februari 2012

Zondag in Kenia

Zondag in Kenia...dan loopt de wekker om half zeven af, omdat we naar de kerk gaan. Er zijn twee missen een voor de horende kinderen en mensen uit het dorp en om negen uur voor de doven.
Wia had geen moeite om wakker te blijven want het leek wel een soort ochtendgymnastiek. Zitten, staan, knielen, zingen, lopen enz. De kerk zit barstensvol, maar dan ook hoofdzakelijk met kinderen van de scholen. Duur 1,5 uur dus dat viel ons nog mee.
Daarna hebben we voor vier klassen voorgelezen en kwamen heel veel kinderen voor ons dansen en zingen. Het mooiste is dan voor hen dat wij, stijve harken, meedoen en dat is een kolfje naar de hand voor Wil.
De kinderen hangen de hele dag rond de klaslokalen. Er is ook niets anders voor ze te doen dan huiswerk maken...huiswerk maken of excerseren bij de vlaggenmast en het vlag hijsen oefenen, of stapels oude boeken uitzoeken... kortom geen tijd om kind te zijn.
Wij brachten vandaag spanning en sensatie in dit eentonige bestaan. Kijk maar naar de lachende smoeltjes, die zie je hier veel te weinig.
Vanavond weer bij de nonnen gegeten en er wordt speciaal voor ons gekookt, omdat ze denken dat wij die harde bonen massa niet kunnen kauwen.
Het komt er op neer dat we iedere dag hetzelfde sausje, zelfde groente (een soort boerenkool) met afgewisseld rijst of penne of spaghetti. Het lijkt heel wat maar het smaakt iedere dag hetzelfde.
Daarna is het afwassen geblazen en dat is op zich ook weer een apart ritueel. Het lijkt wel een lopende band. Van het ene sopje in het volgende bakje water en nog een bakje om te spoelen om dan pas bij de droogafdeling te belanden.
We hebben in ieder geval schik als zuster BJ (Beatrice Jane) in de rij staat. Zie foto, ze staat tussen ons in en is een non met veel gevoel voor humor.



zaterdag 18 februari 2012

De tweede ronde

Gisteren zijn we van half 10 tot rond zeven uur 's avonds onderweg geweest om nogmaals een lading boeken en andere materialen te halen voor de bieb. We hebben nu al 1200 leesboeken naast de nodige studieboeken.
Naast deze inkopen zijn we de hele dag door Kisumu gehobbeld met een grote schoolbus, waarvan wij in eerste instantie niet begrepen waarom we met zo'n enorme bus op pad moesten!
Wat blijkt we hebben tegelijkertijd inkopen gedaan voor de school en terloops nam de chauffeur ook nog een flink stuk dakbedekking voor zijn eigen huis mee.
De bus werd volgeladen met boeken, balen suiker, rijst, bonen en meel, kratten met frisdrank, jerrycans vol met lampenolie, kortom you name it, w've got it!
Daarnaast hebben wij uit eigen zak wat spullen voor het weeshuis gekocht waar duidelijk gebrek aan was.
Twee matrassen, babyvoeding, dekens, melk, dozen met blue band en koekjes en niet te vergeten 10 felgekleurde po-stoeltjes.
De kinderen moeten hier n.l. zo gauw mogelijk zindelijk zijn, bij gebrek aan luiers.
Je kunt niet veel doen, maar dit geeft ons in ieder geval het gevoel dat we iets gedaan hebben en de zuster wist niet hoe ze ons moest bedanken, het vreugdedansje lukte net niet maar verder was ze vreselijk blij.
Zo door een Keniaanse stad crossen en allerlei rare marktjes en steegjes te zien waar je als gewoon mens nooit zou komen is met geen pen te beschrijven.
Lijkt me ook niet echt verstandig, maar met een zuster aan je zijde hoef je niet bang te zijn.
Helaas is het ons nog niet gelukt om zelf een habijt te dragen en we denken dat dat ook niet gebeuren zal, ook al zijn we uitgenodigd om toe te treden tot de congregatie. Wia denkt hier sterk over na!!!! Wil past even.


donderdag 16 februari 2012

Domweg plakken en veel emotie

Gisteren en vandaag zijn we druk bezig geweest met het sorteren en stickeren van de boeken. Uit diverse gaten en hoeken kwamen boeken tevoorschijn van soms voor 1950. Nog van voor onze tijd!!!! Voor zover mogelijk moesten die toch wel gerestaureerd worden, want als je niet veel hebt, ben je blij met zelfs heel oude boeken. Ook hebben we weer voor 4 klassen voorgelezen en dat blijft altijd een prachtige ervaring. Wia kijkt vanachter uit de klas naar de versleten jurken, sokken, truien, schoenen en wat vakjes gevuld met oude stoffige boekjes en schriftjes.
Ghana was een stap van 70 jaar terug in de tijd...Kenia zo'n 50 jaar terug. Wil herkent vooral het nonnensysteem en de religieuze plaatjes op flanelborden. Gelukkig worden de kinderen hier in ieder geval niet geslagen, maar maken vreselijk lange dagen van 6.30 uur tot soms 21.00 uur. Ze hebben af en toe wel even pauze en verder is het stampen geblazen.
Er zijn hier 5 scholen van kleuterschool tot ambachtsschool. Totaal 1000 kinderen waarvan 500 kinderen doof zijn. Onze gebarentaal breidt zich iedere dag uit!
Rond 17.00 uur zijn we nog even naar het weeshuis gegaan waar rond de 50 baby's en peuters zitten. Moeilijk, maar ze hebben in ieder geval een dak boven hun hoofd en eten. Vandaag hebben we allebei met een baby'tje in de armen gestaan. Wil met een te vroeg geboren baby en Wia haalde een kindje van 3 maanden uit de wieg want ze huilde hartverscheurend. Ze had haar in no time stil en kreeg een dikke glimlach.
Het is en blijft voor ons onwerkelijk.


woensdag 15 februari 2012

Heeft U even!!!


Gisteren zijn we om 9.00 uur vertrokken naar Kisumu achter in een soort pausmobiel (wel toepasselijk bij de nonnen). Na 1,5 uur komen we bij de bookshop en dat was even schrikken. Heel veel studieboeken, geen prentenboek te bekennen en weinig echte leesboeken.
De zuster in charge en een leerkracht wierpen zich als leeuwen op de collectie en namen van alle boeken in de winkel minimaal 2 exemplaren mee. De hele stoffige vloer van de winkel werd hiervoor gebruikt. Wij zaten erbij en keken ernaar worden wij echt blij van...) en kwamen slechts in beweging om wat boodschappen te doen (vergezeld en bewaakt door onze chauffeur) en om te proberen zoveel mogelijk cashgeld bijeen te brengen. Dat is al moeilijk genoeg! Dit hele circus heeft tot 5 uur geduurd, want het opmaken van de nota gebeurd met de hand en trek daar gerust een uur of 3 vooruit.
Met formule 1 snelheid over stoffige en drukke wegen kwamen we rond 7 uur weer thuis.
Zelf gekookt, soep met brood, yoghurt!!! en banaan...heerlijk.
Maar toen kwam Zuster Flavia met groenachtige zeg maar linzensoep met pannenkoeken. We hadden het dus weer verkeerd begrepen. We horen in ieder geval 's avonds bij hen te eten. De zuster bleef gezellig eten en moeder-overste kwam ook nog op de thee. Kortom we beginnen al aardig wegwijs te worden in het toch wel ingewikkelde nonnenbestaan.
Wij komen er steeds meer achter dat de bibliotheek meer studieboeken gaat uitlenen aan diverse leerkrachten, maar daarnaast kunnen de leerlingen hier boeken lezen en ook zelf lenen!
We horen helemaal tot de nonnen familie en zijn ook meer dan welkom.

maandag 13 februari 2012

We zijn er !!!!

Gisteren zijn we na een lange maar prachtige busreis aangekomen in Kisumu. Een vrij grote plaats vlak bij het Victoriameer. Een totaal andere natuur met heel veel groen, prachtige theeplantages en uitgestrekte suikerrietvelden. Bij aankomst geen non te bekennen en dan ondernemen wij toch wel gelijk actie ook omdat een soort tuktuk chauffeur ons als een tijger bespiedt en wacht op zijn prooi. Een beetje unheimisch gevoel. Gelukkig komen de nonnen en worden we wederom uitgenodigd voor het eten. Jullie raden het al....aardappels, kippenpoot en groente! We krijgen geen kans om ook maar een gram af te vallen.
De nonnen genieten van onze vragen en verhalen en Wil mag dan ook direct laten zien hoe een vertelkastje wordt gebruikt.
In no time staan we voor een stuk of 7 nonnen die met ons dansen en zingen. Dat is toch wel een aparte ervaring.
Kunnen jullie je een douche voorstellen vlak boven een wasbak in een piepklein wc'tje??? Heerlijk gedoucht, dat wel. Nu zijn we na een 2 uur durende autorit aangekomen bij ons doel. Een groot complex in toch wel the middle of nowhere aan een zandpad met heel veel scholen voor dove, gehandicapte en gewone kinderen. Daarnaast een weeshuis (dat is moeilijk om te zien en de tranen branden) een klein kliniekje en een huis voor ons met slaapkamer, badkamer, keuken en veranda. Wel op de Afrikaanse wijze maar meer dan we ooit hadden kunnen bedenken.We moeten nu verplicht rust houden van de nonnen ...echt iets voor ons en straks worden we verder rondgeleid. Wij zijn regelneven maar die taak wordt hier door de nonnen van ons overgenomen dus wij worden gemanaged. Dat is toch wel lastig aangezien we graag zelf op avontuur willen. Morgen gaan we in ieder geval boeken kopen en dat kunnen we heel goed!!!
P.s We hebben net de douche geprobeerd maar dat wordt toch weer het betere Ghana werk. Gewoon een bakje met water en flotsen maar!

zaterdag 11 februari 2012

Na "wildlife", nu de nonnen!

Na een rit van bijna 8 uur (450 km) kwamen we donderdag in Amboseli aan. Een droge vlakte met heel veel olifantenkuddes, nijlpaarden, struisvogels, kortom het hele wildlife gebeuren inclusief de jacht van 2 cheeta's op een gnoekalf, dat gelukkig eindigde met een mislukking. We hadden al de dood van een baviaanjong gezien, dat is genoeg natuur voor een dag. Op de achtergrond de Kilimanjaro en dat hadden we in onze stoutste dromen niet kunnen bedenken. We sliepen in een tent met dak erboven inclusief alle luxe die je maar wilt. We raken zo langzamerhand wel erg verwend.
Vandaag zijn we na een 4 uur durende tocht door onze vriendelijke gids afgezet bij het Rosa Mystica Spiritual Centre in Nairobi. Echt iets voor ons, kunnen we eens goed nadenken over de zin van het leven (ha,ha), echter zonder glaasje witte wijn, maar wel een etentje met 10 jonge nonnen die speciaal voor ons alleen Hollandse kost hadden gekookt. Kippenpootje met gemengde groente en zelfs gekookte aardappelen. Hoe welkom kun je zijn.
Met grote glimlach en glimmende oogjes werd ons direct duidelijk gemaakt dat we drie dagen voor ons vertrek naar Nederland terug moeten komen zodat de dames ons Nairobi en omgeving kunnen laten zien. Wie weet mogen we dan ook in habijten!!!
Helaas was Wil haar fototoestel vergeten om dit onvergetelijke en spirituele evenement vast te kunnen leggen. Wia is voor het eerst van haar leven een etentje met gebed begonnen en zelfs geëindigd. Wil is gelukkig van de club en wist Wia nog net op het goede spoor te zetten anders was ze zo van tafel gelopen!
Morgenvroeg brengen de nonnen ons na een gezamenlijk ontbijt in de refter naar het busstation voor de 8 uur durende rit naar Kisumu.
We hebben al wel een boekenwinkel bekeken hier vlakbij en dat is wel een heel groot verschil met Ghana. Boeken te kust en te keur, dus na contact met Aagje van Biblionef, geven ze ons de kans om alle boeken hier te kunnen kopen. Dat willen we ook heel graag.


woensdag 8 februari 2012

Toeristje spelen, is dat iets voor ons?????




We zijn op een prachtig plekje beland, waar we ook weer een beetje bewoonde wereld zien en dus ons blog kunnen beginnen.
Na een goede vlucht en overnachting in Nairobi, gaan we op reis met een busje en privé chauffeur naar de Masai Mara. Een rit van 4 uur door een decor van Out of Africa.
De laatste 90 km over een zeer slecht begaanbare "weg", maar dan.... een prachtige lodge met zwembad.
Na een lunch direct op pad met onze chauffeur voor onze eerste safari. Niet te beschrijven hoe het uitzicht is en de leeuw, poema, luipaard, olifant, zebra, impala, kortom het totale wildlife zo dichtbij te zien.
De volgende dag weer een safari en daarna door naar een dorpje van de Masai. Met enige reserve, het heeft een hoog toeristisch gehalte, maar we geven ons daar toch aan over.
In de verte spotten wij een piepklein schooltje en daar mochten we toch even kijken. In no time stonden we daar weer ons liedje te zingen, maar helaas hadden we geen vertelkastje bij ons.
We raakten aan de praat met de hoofdmeester en die nodigde ons direct uit om volgend jaar een maand bij de Masai te komen wonen.
We gaan daar eerst eens rustig een paar nachtjes over slapen aangezien wij de hutjes bekeken hebben en het menu uit bloed gemengd met melk, geitenvlees en darmen bestaat. Maar ja wie weet!
Het was weer heerlijk om al die kindersmoeltjes te zien, daarvoor doen we het!
Op dit moment zitten we bij Lake Nakuru en voor de vogelaars onder jullie hebben wij daar de volgende vogels gespot: de onvergetelijke Coracius caudata (beter bekend als de vorkstaartscharrelaar) en de Lamprotornis superbus (zoek hem op!).
Morgen op weg naar Amboseli en dan zijn we er echt aan toe om aan ons project te beginnen.
Wij zijn n.l. niet echt geschikt om toeristje te spelen, hoe geweldig het ook is.
We proberen strraks nog wat foto's toe te voegen maar Wil heeft vergeten haar camera op te laden. Even geduld a.u.b.